otobüs yolculuğu

eğlencelidir. en eğlencelisi için; (bkz: şehirlerarası otobüs yolculuğu)

nah eğlenceli, yalova ankara arası git gel yapmaktan imanım gevredi

olmazsa olmaz ağlayan bebeklerle birlikte 6 saatlik bir yol nasıl geçecek, izliyoruz efenim.

kısa mesafede eyvallah ki 3 saatlik yola çıkacaz birazdan. bu otobüsün kokusunu sevmiyorum abi girer girmez başımı döndürdü. ayrıca saatleri geri almayınca ve hava da bozuk olunca insan gece 3'te biniyor gibi hissediyor. havanın kapalı olması belki uyumamı sağlayabilir. gün aymayan bir günden günaydın dostlar.

hayatım boyunca pek fazla otobüs yolculuğu yaptım. 18 saat süren bile oldu ama gözümü kırpıp uyuyamadım hiçbirinde. ve yine şu saatte uyanığım. çünkü eve 2 saat kaldı

belki kısa mesafe ama izmir balıkesir arası gidip gelmekten ciğerim soldu..

hay amına koyim şimdi biri kustu zincirleme 3 kişi daha kustu. etrafı koku sardı öğürüp duruyolar, bende çok dayanamicam heralde.

adana'dan istanbul'a doğru yola çıkalı 3 saat oldu. yanımda oturan ufak çocuk uyuyordu, bende ailesinden çocuğun üstüne örtecek bişe istedim. üstünü örttükten 5 dakka sonra hafif uykulu "teşekkür ederim" dedi, uyumaya devam etti. ki bunları yapan çocuklardan nefret eden ben! şaşkınım ama nedensiz mutluyum.

2+1 otobüs ise eğlenceli ve rahat olabilir diğer türlü kucak kucağa gidiyorsun sanki.

bide telefonun sarji bitmese

tek güzel yanı dağıtılan kek ve kahveleri. belim kırıldı kırılacak, ölüyorum.

her yaz 4 defa yada 5 9 saat suruyor. cok severim kendilerini hele kitap muzik vs. varsa birde sessiz sakin duran yan koltuktaki bebek. sen ne tatli birseysin seni yerim ben cjjdidi

15 gün içerisinde 5 kere yaptım belki de daha fazladır. öldüm ya tek güzel yanı tutku yiyom bol bol. koltuğu yatiriyom arkamdaki koltuğu çek diyo. her bindiğimde önümde arkamda biri olmasın diye hesaplamalar yapıyorum ama tutmuyo. boynum belim ağrıdan geberiyorum...

i̇zmir-kuşadası olunca zevkli, çabuk bitmesinden ötürü.

i̇ki buçuk ayda bir eve yaptığım 14 saatlik yolculukta yaşadığım "binmeden önce", "indikten sonra" olan evrim olmasa çekilir bir şey aslında. ayrıca yeterince beyninizi yiyen sorunları daha da derin düşünmek için birebir

kurtlar vadisi operasyon müziğini dinliyordum sesi köklemişim farkında olmadan millet hafiften bi baktı ne oluyor diye. agahahanab

en buyuk artisi benim, icin aksam molalarında o soğuk hava da uykulu bi sekilde otobüsün ön camının temizlenmesini izlemek. keyfin nirvanası

terapi

bu yaşıma kadar otobüs yolculuklarından nefret etmişimdir en cokta uzun mesafelerden ama yaşanılan ,üstünde uzun uzun düşünülmesi gereken,daha önce hiç tatmadığım duyguları tadınca yolculuklar daha da çok anlam kazanmaya başladı.bazen yanlış kararlar verdim ama en azından yaptığım için pişman oldum

otobüste tanışıp, 3 yıl ilişki sürdürdüğümüz kadın'ım geldi aklıma. ulan be, şimdi ne yapar? kim bilir?

6 saatten sonrası sarmıyor.

cam kenari takintisi olanlardanim....hem daha rahat hem de muzik dinlerken akip giden yolu,manzarayi insanlari izlemek ...izlerken dusunmek cok hosuma gidiyo... ayni yer, ayni yol ama varis yerleri cok farkli....kimi ici mutlulukla dolu sicak evlerine...kimi bi basina kaldigi tek goz odasina gidiyo

ben hayatım boyunca pek çok otobüs yolculuğu yaptım. bazen kuzenimle, bazen ağabeyimle, yeri geldi annemle, yeri geldi üniversiteden arkadaşımla.. ama bi otobüs yolculuğum vardı ki onu unutamam.. hayatımın en güzel günlerinden biriydi. lise sonda, ygsden yaklaşık bir ay önce bir okul gezisi düzenlediler. sakarya'dan istanbul'a gittik ve 2 üniversite gezdik. sabah çok erken bir saatte çıkıp gece dönmüştük ve o süre zarfında sınıf arkadaşlarımla mükemmel bir gün geçirdim. tam anlamıyla lise dizilerindeki okul gezileri gibi çok eğlenceliydi. olayın üzerinden bir yıldan uzun bi süre geçti.. hepimiz ayrı yerlere dağıldık. kimimiz sakarya, kimimiz izmit, kimimiz ankara.. bende istanbul'u kazandım. artık o iki kıtayı birbirine bağlayan köprüden tek başıma geçiyorum ve her geçişimde aklıma o gün geliyor. o günü bir daha asla yaşayamayacağımı bilmek beni fazlasıyla üzüyor. bazı şeyler vardır parayla satın alınamazlar. bunun gibi.

nefret ediyorum ya nefret. uyuyamıyorum haliyle sinirlerim alt üst oluyor bu sefer mideme vuruyor. sonra sinirliyim ya her bok gözüme batmaya başlıyor. kimseye bir şey de diyemiyorum sıkıyorum kendimi iyice kaslarım falan geriliyor. birdaha otobüse binenin .. diye kendime saydırıyorum. bir iki ay önce kuzenlerim istanbula sırf otobüsle gidiyorlar diye gitmedim. bedava deseler bile gitmem, okadar nefret ediyorum.

teyze bir öksürdü israfil sûra üfledi sandım.

teyzenin biri bindiğimizden beri konuşuyor. şu an 4 saat oldu ama daha bir dakika susmadı. bütün hayatını anlattı. girdiği ameliyatlardan tut da gelinlerine kadar her şeyi anlattı. üstelik bir kere değil 3 kere dinledik aynı şeyleri. i̇lk başta telefonda konuşuyor zannettim ama yok sanki karşısında biri varmış da ona soru soruyormuş oda cevaplıyormuş gibi konuşuyor. çok garip valla. rabbim bu hallere düşürmesin. ama teyzecim yeter artık bütün atasözlerini kullanarak bize nasihat vermeyi bırak artık. çünkü daha fazla beynim dayanamacak bu işkenceye. ha bu arada teyze nerede mi oturuyor? tam arkamda...

15 saat istanbul/hatay her yolculuğumda bu son diyorum ama malum uçak fiyatları pekte içaçıcı degil.

yoruma yazdım buraya da yazayım. sigara içerken otobüs camının yıkanmasını izlemekten daha fazla keyif veren bir şey yok cidden.

uçak yolculuğunu tercih ederim.

ışınlanmayı tercih ederim

bebek zırlaması olmadığı sürece otobüsle her yere giderim. ha bir de 2+2ler piyasadan kaldırılmalı artık. her otobüs 2+1 olmalı. bacaklarımız ağrıyor amk araçlarında.

sıradışı otobüs yolculuklarında bugün; yan tarafta oturan adam otobüs hareket ettiğinden beri son ses sen anlat karadeniz izliyor, elindeki tesbihi ses çıkararak sallıyor, yediği abur cuburların ambalajlarıyla oynayıp hışır hışır ses çıkarıyor.bu insanları nasıl rahatsız ederimin bütün yollarını deniyor resmen, koku olayını hiç saymıyorum bile

önümdeki koltuğu kucağıma kadar yatırmadığı, cam kenarında olduğum ve yanımdakinin saçma sapan sorular sormadığı bir yolculuğu çok güzel geçiririm valla

priz yok, televizyon yok ve internet yok. karnım aç ve yanıma yemek almadım. ikram da sadece kek. 3/10.

o kadar bıktım ki... yine bir otobüs yolculuğundayım ve yolculuğumun 2. etabı için aşti’de beklemekteyim. şu 5 yılda o kadar çok otobüs yolculuğu yaptım ki artık gına geldi. bir de üstüne otobüse binince kafamda öyle bir baskı oluyor ki yolculuk bana zehir oluyor. allah’ım her yere ne zaman havaalanı yapılacak ya? yoksa benim kafam daha fazla bu yolculuklara dayanamayacak.

12 saati devirdik sanırım 1 saat sonra ineceğim. öncekine göre çok iyiydi be.

hayatımda ki en sevdiğim aktivitedir. özellikle mola alanlarında ki soğuk. hani sırf üşümek için inmişliğim bile vardır öyle bi psikopatlık. sonrasında titreye titreye içilen sigara... inanılmaz özlendi.

Bir gece vakti kulağındaki kulaklıkta en sevdiğin şarkı çalar ve sen o otobüsün penceresinden dışarıya bakarsın. Işıkların geçişini izler ve belki hiç gerçekleşmiycek hayaller kurup mutlu olursun yada hayatın sana gösterdiği acıları düşünüp hüzünlenirsin.

Her yaz 18 saatlik trabzon yolcuğu kulağım da kulaklık kafamı cama yaslayıp dalıp gidiyordum bir kere uçağı bindikten sonra alıştık rahata artık binmiyoruz otobüse malum fiyatları neredeyse aynı

gece yapılanı çok farklıdır, hele mola vermeye indiğinde o soğuk hava buz gibi yüzüne çarpar sorgularsın her şeyi,illerin sınırlarında kaybolursun.mola bittiğinde geçersin içeri,yaslarsın cama kafanı ışık hüzmelerinin arasında otobüsün tuhaf sesiyle dinlersin kendini.

gönül kapılarımı sonuna kadar araladıktan sonra yaptığım eylemdir. bi çok kişiye aşık olur, flörtöz bakışlar atar, bir sonraki otogarda aşk sona erer ve otobüse yeni bi av binerek yolculuğa devam edilir.

Kafamı cama yaslayıp uyumak için çırpındığım sıralarda kafamın tenis topu gibi camda sekmesi. Bence güzel oluyor hele ki arkadaşlarla arka beşliyi alınca.

Kulaklığı takıp cama kafayı yaslayıp yolculuk yapmaktan inanılmaz keyif alsam da genellikle otobüste rahat edemiyorum. 1.95 boy olunca 2+2 otobüslere zaten sığmıyorum, öndekinin koltuğu dimdik olup ben de dimdik oturunca silme duruyor bacaklar. 2+1 olanlarda da insanlar koltuğunu yatırınca dizim adama monte hale geliyor. Kamu spotu: arkanızda uzun boylu birisi varsa koltuğunuzu hayvan gibi yatırmayın.

Daha önce bir anımı paylaşmıştım buyrun (#2172166)

İneceğim yerde sevdiğim adamın bekliyor olduğunu bildiğim her yolculuğum, bulutlar üstünde hissettiren ferahlık ve rahatlıkta geçerdi. Aksini yaşadığımda da koca bir burukluk.

evden okuluma her gün 1 saat ile tattığım yolculuktur.

Yine bindim bir şehirlerarası otobüsüne. En arkada koltuğum. Kulaklığımı taktım, şehir yavaş yavaş küçüklürken gözümde hayallere dalmaya başladım ufaktan. Yaptıklarım, hayatıma giren çıkanlar tek tek geldi gözümün önüne. Yine düşünme vakti ve şöyle bir gözden geçirmeli hayatı. Neyse ben kaçtım. Samsun yolcusu kalmasın.

Sık tuvaletimin gelmesi dışında yolculuk sırasında beni rahatsız eden bir şey yok. Şanslıyım sanırım ki hep en önde bilet bulabildiğimden uyurken de sıkıntı çekmiyorum. Lise alışkanlığı, önüme yastığı koyup güzel güzel uyuyorum. Akşam saatleri uyurum ki gece uyanık olup müzik dinleyebileyim. Daha farklı hissettiriyor o anlarda. Yolculuk sonrası tek sıkıntı ise gece yatağa uzandığımda sallanıyormuş gibi hissetmem..

İç hesaplaşmalar için adeta biçilmiş kaftandır. Öndeki koltukta bir davarla, yakınlarda ağlayan bir bebekle olmadığı sürece keyiflidir. Ancak bir süre sonra ardınızda başlayan uyuşma hissi sizi üzebilir. İdeali 4-6 saattir. Fazlası can sıkabilir.

Bir de gece yolculuğuysa... Mola verildiğinde, üstünde ince bir hırkayla titreye titreye sigara içmek... Yakın zamanda inşallah.